انرژی هیدروالكتریك از آب به توربین آبی و به گردش در آوردن توربین و آلترناتور متصل به آن به دست میآید.
مقدار برق به دست آمده به مقدار و ارتفاعی كه آب سقوط میكند تا به توربین برسد، بستگی دارد. برای این منظور اقدام به ساختن سدهای مخزنی میكنند تا آب ذخیره شده در پشت آن برای تولید برق و كشاورزی و احیانا" آب شهری استفاده شود.
انرژی هیدروالكتریك چون یك منبع تجدید شونده به حساب میآید و آلودگی محیط زیست را به همراه ندارد و به خصوص از آب آن میتوان برای امور كشاورزی و شرب اهالی استفاده كرد، بیشتر مورد استفاده قرار گرفته است.
در كشورهای آسیایی و آفریقایی ظرفیت انرژی هیدروالكتریك از همه جا بیشتر است، ولی متاسفانه كمتر از جاهای دیگر مورد بهرهبرداری قرار گرفته است به طور كلی كشورهای صنعتی جهان حدود 2 درصد و كشورهای درحال توسعه حدود یك درصد از برق آبی جهان را تولید میكنند. با این همه تا كنون تنها از 18 درصد پتانسیل قابل بهرهبرداری برق آبی جهان استفاده شده است.
پیشبینی میشود در دو دهه اول قرن بیست و یكم میزان رشد تولید الكتریسیته از منابع آبی 25 درصد در سال باشد. با این وصف انرژی برق آبی هم چنان بزرگترین منبع انرژی تجدیدپذیر باقی خواهد ماند و تنها عوامل اقتصادی و زیست محیطی میتوانند پتانسیل واقعی این منبع را محدود كنند.
دو سوم منابع برق آبی در كشور چین قرار دارد. طرحهای برق آبی ممكن است خسارات زیست محیطی به همراه داشته باشد. مثلا"ساخت جاده برای دسترسی به نیروگاه نصب پایههای انتقال نیروی برق و سرانجام ساخت سازه خود سد ممكن است زیستگاه طبیعی را مورد تخریب قرار دهد. انحراف مسیر رودخانه هنگام ساختن سد ممكن است صدماتی از قبیل مرگ و میر ماهی به وجود آورد.
به طور كلی در مورد نیروگاههای آبی كوچك صدمات زیست محیطی در مقایسه با منافع آنها و تولید الكتریسیته قابل توجه نیستند.