انجمن بهينه سازی مصرف انرژي ايران Iran Energy Conservation Society (IECS)

 باد هوای در حال حركت است. باد به وسیله‌ی جذب گرمای نیم یكنواخت سطح كره‌ی زمین كه حاصل عملكرد خورشید است به وجود می‌آید.

از آنجاییكه سطح زمین از سازنده‌های خشكی و آبی متنوع تشكیل شده‌اند، اشعه‌ی خورشید را به طور یكنواخت جذب می‌كنند. وقتی خورشید در طول روز می‌تابد، هوای روی سرزمین‌های خشكی سریعتر از هوای روی سرزمین‌های آبی گرم می‌شود.

هوای گرم روی خشكی سبك شده و بالا می‌رود و هوای خنك‌تر و سنگین‌تر روی آب جای آن را می‌گیرد كه این فرآیند بادهای محلی را می‌سازد.

در شب از آنجا كه هوای روی خشكی سریعتر از هوای روی آب خنك می‌شود، جهت باد برعكس می‌شود. از آنجا كه باد تا زمانی كه خورشید به زمین می‌تابد، به طور پیوسته تولید خواهد شد، آن را منبع انرژی تجدید شونده می‌نامند.

امروزه انرژی باد عمدتا" برای تولید برق به كار برده می‌شود. در طول تاریخ، انسان‌ها باد را به شیوه‌های مختلف به كار برده‌اند. بیش از پنج هزار سال پیش مصریان باستان از نیروی باد برای راندن كشتی‌های خود روی رود نیل استفاده كردند. بعد از آن انسان، آسیاب بادی را برای آسیاب كردن غلات ساخت. آسیاب‌های بادی چون سرعت باد را كم می‌كنند، می‌توانند كار كنند. باد روی تیغه‌های ورقه مانند نازكی جریان یافته و آنها را بلند می‌كند و باعث چرخش آنها می‌شود (مانند تاثیر باد روی بال های هواپیما) تیغه‌ها به میله‌ی هدایت متصل است و آن فیزیك مولد برق را چرخانده و الكتریسیته تولید می‌كند.

بهترین محل برای نصب یا ساخت دستگاه بادی محلی است كه سرعت باد حدود 23 كیلومتر بر ساعت باشد. ماشین‌های بادی 30 تا 40 درصد انرژی متحرك باد را به برق تبدیل می‌كند، در‌حالی كه یك دستگاه مولد زغال سوز، حدود 30 تا 35 درصد انرژی شیمیایی زغال را به الكتریسیته قابل استفاده تبدیل می‌كند.